Spokój Ducha to stan głębokiego spokoju wewnętrznego.
Jego posiadanie stwarza dystans wobec uzależnień od ocen, krytyki, pochwał i obciążeń tzw. obowiązkami, koniecznościami lub przymusem.
Umożliwia refleksję na wysokim poziomie, szerokie horyzonty, poczucie własnego miejsce na Ziemi i grunt pod nogami.
To z kolei sprzyja podążaniu do przodu, rozwój i spełnienie w poczuciu wiary w siebie i godności.
Nie pomyl ze świętym spokojem, bo on najczęściej opisuje obojętność uczuciową i bycie martwym za życia!
Tak się dzieje, gdy we wczesnym dzieciństwie ktoś lub coś przejmuje władzę nad naszym życiem.
Teraz jest bardzo korzystny czas dla głębokiej refleksji, rozwoju i wyboru: czy chce się tkwić w świętowaniu śmierci i wiary że żyje się tylko raz.
Czy też odzyskać świadomość DUSZY.
TA żyje wiecznie, a my jesteśmy JEJ kolejnym wcieleniem.
Świadomość tego naturalnego zjawiska zmienia perspektywę.
Przywraca poczucie nieśmiertelności, poczucie sensu i wprowadza ład we własne istnienie.
Jak to czujesz?