O mnie

Nazywam się Daniela Czarska.

Urodziłam się jako niechciane dziecko w rodzinie, w której śmierć była ważniejsza od życia. Rosłam w depresji, smutku i przygnębieniu. W przekonaniu, że moje życie nie ma sensu, bo nikomu nie jestem potrzebna.

Równocześnie jednak byłam bardzo ciekawa świata i własnych możliwości w świecie. Przez tę ciekawość szukałam swojego miejsca w życiu, z własnej inicjatywy zmieniałam środowiska oraz pracę. Dzięki niej studiowałam psychologię ze specjalizacją kliniczną i pracowałam w Poradni Zdrowia Psychicznego i Zakładzie Pracy Chronionej dla pacjentów psychiatrycznych.

Żyłam jak rozpięta pomiędzy dwoma rzeczywistościami. Jednej pełnej poczucia zagrożenia i ucieczki w książki i drugiej – pełnej otwarcia na kontakty i wiary we własne możliwości. A ilekroć działałam w zgodzie z sobą – działy się cuda. Wszystko mi sprzyjało, a rzeczy niemożliwe stawały się możliwe.

I cały czas badałam: co jeszcze jest dla mnie możliwe? Po co żyję? Co mogę? Jak nie tak, to jak? Po co to jest? Po co to się stało? Po co? Właśnie nie „dlaczego”, a „po co”! Bo jest to pytanie o funkcję zdarzeń i wydarzeń – także w relacjach. Wielce odkrywcze! Własny program zmierzał do zrozumienia sensu.

Pozbyłam się depresji w 50 roku życia.