Kultura jest potrzebą i rezultatem własnego rozwoju.
Kultura bycia to:
- takt, czucie i wyczucie sytuacji, delikatność, czułość i zrozumienie w sytuacjach intymnej bliskości z dorosłym i dzieckiem;
- skupienie na czyjejś wypowiedzi bez wchodzenia w słowo;
- zainteresowanie i spokój w miejsce forsowania swoich racji.
Kulturalny język jest wolny od wulgaryzmów, przezwisk, dominacji, manipulacji, oszczerstw, fałszerstwa i kłamstw. To są cechy osób agresywnych i wrogich życiu.
Kultura to także styl bycia i życia, w którym jest obecne zainteresowanie muzyką, obecność na koncertach, a także muzykowanie w domu – wspólne granie i śpiewanie.
Naturalne jest zainteresowanie książkami, czytaniem, literaturą i ciekawymi odkryciami.
Obecny jest teatr i udział w spektaklach – jako świętowanie własnego kontaktu i potrzeby uczestnictwa.
To taniec i udział w grupach i zespołach tanecznych tworzących przyjemność, ruch, umiejętności i środowisko.
To chyba nade wszystko styl bycia, sposób wyrażania siebie jasnym, zrozumiałym, bogatym i pięknym językiem.
Kultura to swobodne, życzliwe i taktowne zachowanie zarówno w miejscach publicznych jak i w rodzinnym domu.
W stosunku do siebie, to dbałość, delikatność o siebie, a także czas i zainteresowanie sobą, swoimi preferencjami, pasjami i odkryciami.
Komfort życia, odpoczynek, spokojny rytm, muzyka to także kultura bycia.
Ciekawe książki, które rozwijają wyobraźnię, język i wiedzę o świecie, bywanie w interesujących miejscach z interesującymi ludźmi to z kolei poszerzanie własnej percepcji i horyzontów
Kultura nie jest opozycją do Natury.
Obie zawierają w sobie piękno, świeżość, kompozycję i Słońce.
Tworzą jasny, wielobarwny, żywy i prawdziwy świat.