Energia Dnia: Jest CZAS CZUCIA

CZUJĘ, WIĘC JESTEM! Gdy myślę, że jestem, to myślę, ale nie czuję. Ciało jest odcięte od czucia i żyje się w głowie.

Może dlatego wizerunki świętych mają aureolę nad głową, a nie aurę. Mieli i rozpowszechniali ideologię opartą na słowach nie sercu.

Serce jest domem uczuć. Kto uwierzył w „myślę, więc jestem” – nie ma kontaktu z jestestwem, czyli Duszą, uczuciami ani z miłością.

Nazywamy go człowiekiem bez serca albo zimnym człowiekiem. Czasem człowiekiem, który nic nie czuje – obojętny na uczucia jak maszyna – sztuczna inteligencja.

Czujesz sercem?

Jestem sobą – szczęśliwym, kochającym i kochanym człowiekiem – gdy czuję własnym sercem w pełni.

Ten, kto czuje nie swoim sercem, lecz sercem swojej matki, nie ma serca dla siebie.

Jeśli to kobieta, nie może być szczęśliwa ani nie może być czułą matką dla swoich dzieci. Dzieci jej nie znają, bo nie czuła ich, gdy były maleńkie.

Matkuje zazwyczaj mężczyźnie tak, jak robiła to jej Matka.

Gdy ktoś czuje sercem matki, a jest mężczyzną – zniszczy żonę zazdrością swojej matki. A dzieci – jeśli je ma – odda swojej matce pod „opiekę”.

Gdy kobieta czuje sercem swojego ojca, jest odcięta od kochania mężczyzny. A mężczyzna od kochania wybranej przez siebie kobiety.

Gdy ktoś czuje sercem babci lub babć – jest bezdomny jak ptak wyrzucony z gniazda lub bez swojego miejsca na świecie jak wieczny tułacz.

Nieobecny tu i teraz, więc nie może więc kreować swojej przyszłości.

Nie mam pewności, czy będzie mieć własne dzieci. A jeśli tak, to czy będzie je kochać. Czy może porzuci je lub odda na wychowanie.

Jeśli ktoś czuje sercem cierpiętnika – wierzy, że nie ma róży bez kolców, uczucia ranią, a życie jest cierpieniem. Czyli jest okrutnikiem wobec siebie i innych.

Bez miłości.

Czy takie zjawisko w ogóle istnieje w NATURZE Ziemi?

TU Życie jest raczej jest miłością do życia i stwarza NOWE Życie.

Może czas wyjść z obcego raju i wrócić do domu.

Do siebie, do czucia, do serdeczności i serca.

Najwyższy czas na to.